Van Droom naar Doen #2: Afscheid Nemen (Deel 1 van... heel veel delen)
- Kay
- 12 feb
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 25 feb
Afscheid nemen. Ik dacht dat dat iets was wat je één keer doet en dan klaar. Maar nee, het blijkt een eindeloze reeks van momenten, grote en kleine, waarin je steeds een beetje meer loslaat. En vorige week? Vorige week was zo’n eerste grote golf.
Van spullen uitzoeken en inpakken tot routines afsluiten en de katten voorbereiden op hun nieuwe avontuur—het voelde alsof we overal lijntjes doorknipten. Het huis wordt leger, de to-dolijst voller, en ik besef: dit is pas het begin. Ook maakten we een belangrijke stap in het voorbereiden van onze drie harige kinderen, Walter, Sam en Bob, op de reis. We gingen met ze op pad voor hun vaccinaties en paspoorten, een noodzakelijke stap voordat ze mee het vliegtuig in mogen. Dat was een toestand op zich.
Spullen zijn maar spullen... toch?
Eén van de grootste uitdagingen vorige week: wat neem je mee, wat bewaar je, en wat gaat weg?
Verhuizen naar een ander land betekent keuzes maken. En niet zomaar keuzes, maar de onverbiddelijke variant: wat is écht belangrijk genoeg om 3000 km verderop een plekje te krijgen?
Onze criteria:
✔️ Emotionele waarde? Bewaren.
✔️ Praktisch en noodzakelijk? Meenemen.
✔️ Onzeker over of we het ooit nog nodig hebben? Weg ermee.
Maar dan sta je ineens oog in oog met de lamp boven de eettafel. Speciaal uitgekozen voor ons eerste huis. Of de buffetkast waar we samen nog steeds dol op zijn. Het zijn maar spullen, ja. Maar het zijn ook de details die ons huis thuis maakten.
En nu het huis kaler wordt, voelt het nog steeds als ons huis, maar wel alsof we het langzaam aan het loslaten zijn. En dat is gewoon jammer.
De laatste yogales
Alsof spullen uitzoeken nog niet genoeg afscheid nemen was, stond er vorige week nog iets op de planning: mijn allerlaatste yogales.
Twee jaar lang gaf ik met enorm veel plezier les bij Yoga Studio Hellevoetsluis. Elke zondagochtend stond ik daar, klaar om de week met mijn groep af te sluiten. Op een gegeven moment gaf ik ook les op woensdagavond, maar die had ik in december al losgelaten. De zondag? Die hield ik zo lang mogelijk vast.
Tot vorige week.
Ik wist dat het eraan zat te komen, maar toen het tot mij doordrong dat deze zondag mijn laatste les zou zijn, voelde het ineens zo definitief.
De les zelf was fijn, maar voelde anders. Ik keek nog eens rond in de ruimte en realiseerde me hoe bijzonder deze periode is geweest. Hier ben ik als yogadocent gegroeid, hier heb ik geweldige mensen ontmoet, hier heb ik mijn eigen stijl gevonden.
Ik weet niet wanneer of waar ik weer les ga geven. Het is een passie van mij, iets waar ik altijd naar terug zal keren, maar hoe en wanneer? Dat blijft nog open.
Onze drie harige kinderen klaar voor vertrek
Voor ons is dit een heel belangrijk onderdeel van het proces: we doen dit niet alleen, maar samen met onze liefdes, Walter, Sam en Bob. We willen dit zo goed mogelijk voorbereiden en ervoor zorgen dat het voor hen zo stressvrij mogelijk verloopt. Daarom gingen we vorige week met ze op pad voor hun vaccinaties en paspoorten, een noodzakelijke stap voordat ze mee het vliegtuig in mogen.
Walter en Sam hadden hun afspraak al gehad en dat was prima gegaan. Sam werd wel even boos toen de dierenarts het spuitje in haar bips stak. (En terecht)
Bob moest woensdag. Onze buitenkat met een klein hartje was heel dapper, maar zo bang dat we er zelf ook een beetje van van slag waren. Gelukkig was het snel voorbij en konden we hem thuis weer laten bijkomen.
We hebben ons vorige week ook verder verdiept in het hele ‘vliegen en reizen met katten’-verhaal. Reismandjes besteld, informatie verzameld over hoe we dit zo stressvrij mogelijk kunnen maken. (Daarover later meer!)
Loslaten: alles door elkaar
Wat ik vorige week vooral leerde, is dat afscheid nemen geen lineair proces is. Alles gebeurt tegelijk. Terwijl we spullen verkopen, routines afsluiten en de katten voorbereiden, is deze week een volgende stap aan de beurt: afscheid nemen van mijn huidige werk.
Nog één week werken
Nog een paar weken in ons huis.
Nog van alles regelen
En dan? Nieuwe baan en verhuizen naar Brabant. Oh en Sander gaat volgende week naar La Palma! Spannend!
💬 Hoe ga jij om met afscheid nemen? En ben jij ook zo benieuwd wat deze week weer allemaal brengt?
Kay, Heerlijk! Ik hou van mensen met een goede focus, die doen wat ze willen, voor zichzelf, omdat ze het zelf willen. Lekker een beetje eigenwijs, kunnen relativeren en jouw eigen pad bepalen en daar ook echt voor kiezen.
Stap in dit avontuur en neem de dingen daar waar je geen invloed op hebt, in de tijd zoals ze komen en zoals ze zijn. Liefs Brechje
Mooi en spannend allemaal, en hoop niet te stressvol voor Sam, Walter en Bob straks. Op naar een mooi vooruitzicht en een nieuw avontuur 👌❤️❤️