Van Droom naar Doen #5 – Het blijft een grote rollercoaster 🎢

Een nieuwe blogpost automatisch in je mailbox ontvangen? Schrijf je hier in!

Daar gaan we!

Dit hele proces is een achtbaan. 🎢 Net als je denkt dat je een beetje grip hebt, vliegt de kar weer een bocht om. Nog geen anderhalve week geleden was Sander net terug van La Palma, en voor we het wisten zaten we alweer in het vliegtuig die kant op.

Zoals jullie in blog #4 hebben kunnen lezen, was de vorige trip een onverwacht succes. We hadden nooit gedacht dat we serieus enthousiast zouden worden over een huis dat totaal niet op onze radar stond. Maar het liet ons niet los. Dus na wat wikken en wegen besloten we: we moeten een tweede bezichtiging doen. Dit moet beter onderzocht worden.

En toen begon het geregel. 📆📞

Want een reis plannen is nooit gewoon tickets boeken. Nee, het is Schiphol-parking regelen, een huurauto fixen, accommodatie vinden, en een tijdslot prikken voor de bezichtiging. Kortom: het hele schema omgooien.

En ik? Ik ben niet de beste in snel schakelen. Ik hou van structuur, van weten waar ik aan toe ben. Dit soort last-minute geregel? Dat is nog steeds niet mijn ding.

Vliegen via Madrid – prima te doen ✈️

We vlogen via Madrid met Iberia, en we worden echte pro’s in efficiënt reizen. Alleen handbagage mee, dus lekker snel overal doorheen. Het was mijn eerste keer met een overstap, maar het ging soepel. Madrid als tussenstop was prima – schone terminals, genoeg winkels, genoeg tijd, geen stress.

Tegen de middag stonden we weer op La Palma. Auto ophalen, even een snelle strandstop maken, en 's avonds vooral níet te laat naar bed. We waren gesloopt.

De bezichtiging – wordt dit het dan?! 🏡

De volgende ochtend reden we richting Tijarafe, echt een van onze favoriete plekken. Het was een mooie zonnige dag, en terwijl we de slingerende bergwegen op reden, voelde het alsof we steeds dichterbij onze droom kwamen. Maar klopte dat gevoel?

Voor mij was dit de eerste keer dat ik het huis in het echt zag. Echt spannend vond ik het!

We reden de oprijlaan op en werden begroet door een enorme palmboom, omringd door fruitbomen en bloemen. De eerste indruk? Veelbelovend.

We namen de tijd, liepen door de tuin, voelden de ruimtes en probeerden ons het dagelijks leven hier voor te stellen. De stilte, het uitzicht, de vrijheid voor de katten... Het voelde heel erg goed en we zien ons daar wel wonen! Dat is toch wel echt een gaaf gevoel!

Langzaam groeide het besef: dit zou het kunnen zijn.

Reality check – en nu? 🤯

We willen heel graag verder met dit huis, maar we worden meteen geconfronteerd met hoe afhankelijk we zijn van anderen. Wachten op een reactie, onderhandelingen die tijd kosten, en het feit dat we niets in eigen hand hebben, blijft lastig. Spanje werkt nou eenmaal net iets anders dan Nederland. En hoewel je hier ook afhankelijk bent van hypotheekadviseurs, notarissen en makelaars, voelt het extra onhandig als je alles op afstand moet regelen. 🏡⏳En eerlijk is eerlijk: geduld is niet onze sterkste kant. Sander en ik willen graag doorpakken, dingen geregeld hebben. Dat maakt dit wachten extra frustrerend. Het liefst zouden we nu al weten waar we aan toe zijn, maar dat zit er voorlopig niet in.

Ondertussen draait de rest van ons leven ook gewoon door. Ik ben vorige week begonnen met mijn nieuwe baan en dat is een flinke switch. Waar ik normaal goed ga op de dynamiek tussen mensen, is volledig remote werken toch een heel andere sport. 💻 Het vraagt om een andere manier van communiceren en plannen, en ik merk dat ik nog even mijn draai moet vinden. De hoeveelheid nieuwe informatie is overweldigend.

En dan is er nog de verhuizing naar Brabant. 🏠 Gelukkig hebben we de sleutel al, omdat de vorige huurders eerder vertrokken. Dat geeft ons wat rust en flexibiliteit om onze spullen in etappes over te brengen. Maar het is veel. Een nieuwe baan, een mogelijke emigratie, en een tussenfase waarin we nog niet weten waar we over een paar maanden staan. 🥴

Tussen alle drukte door vierden we ook nog iets bijzonders: mijn lieve mama was vorige week jarig, 65 jaar! 🎉 We hebben een hele fijne verjaardag gevierd, een mooie herinnering te midden van alle veranderingen.

Ik merk dat ik behoefte heb aan een stip op de horizon. ✨ Het ene moment voelt het alsof we echt vooruitgang boeken, het volgende moment lijkt het einddoel weer verder weg. Ik zou nu al willen zeggen: "Dit wordt ons huis," maar zo werkt het proces niet. We moeten geduld hebben, stap voor stap verdergaan, en ondertussen ons leven hier draaiende houden.

Doorpakken met focus én ontspanning  🚶‍♀️🧘‍♀️

Hoe dan? Ik probeer zoveel mogelijk te wandelen tussendoor. En yoga! 🧘‍♀️ Ik heb deze week weer een hot yin les gevolgd en dat deed me heel goed. 🚶‍♀️ Wandelen helpt ook om mijn hoofd een beetje op orde te houden. Balans vinden is key, en dat is precies waar ik met Atelier Senang onder andere anderen in begeleid. Practice what you preach, toch? 😉

Sander gaat onvermoeibaar door met alles regelen en inpakken en lijkt ook geen last te hebben van veranderingen. 🔄 Dat haalt veel bij mij weg en daar ben ik enorm blij mee. Maar de keerzijde is dat we elkaar niet altijd even goed snappen, omdat we er net wat anders in zitten. Sander is zwart-wit, ik ben alle tinten grijs. ⚖️ Dingen moeten gebeuren, maar ik vind niet alles leuk, makkelijk of fijn. Focus houden op wat moet gebeuren is één ding, maar tegelijkertijd merk ik dat loslaten en verandering soms lastig is. En dat deel ik dan ook graag 😊. Doorpakken en doen wat moet, maar ook ruimte maken voor verandering en bewust omgaan met loslaten. 💭

En nu? 🚀

De komende weken staan in het teken van afwachten, werken en verhuizen. We hopen natuurlijk op goed nieuws, maar tot die tijd is het gewoon even doorbijten. En hoe spannend en frustrerend het soms ook is, we blijven stappen zetten.

Wat denken jullie, gaat het lukken? Zou dit ons huis zijn?! 🤔🏡

Wordt vervolgd... 🤞